علیرضا بندعلیزاده متخلص به «آذراوغلو» در یکم فروردین ماه سال یکهزار و سیصد و چهل و یک در شهر اردبیل، در محله حسینیه میرزاده خانم و در خانواده ای بسیار عاطفی و فرهنگ دوست دیده به جهان گشود. دوران تحصیل مقدماتی را در مدرسه چهارم آبان (سیزده آبان فعلی) گذراند. آذراوغلو از همان اوان نوجوانی نسبت به خواندن و شنیدن شعر از خود علاقه نشان میداد. با ورود به خدمت سربازی در سال ۱۳۶۰، نسل جدیدی از تجربه ادبی در زندگی او بوجود آمد. در طول مدت سربازی، همه مکاتباتش با خانواده بخصوص برادر بزرگش آقای غلامرضا بندعلیزاده (شاعر ـ متخلص به حقیقت) بصورت موزون و منظوم بود. پس از نه ماه خدمت سربازی در شهر نقده، آذربایجان غربی، در مرداد ماه سال ۱۳۶۱ خورشیدی بعلت عارضه پزشکی از خدمت سربازی معاف دائم شد و دوباره به زادگاه خویش بازگشت.

آذراوغلو پس از تجربه شعر و شاعری در حدود سال ۱۳۶۲ به انجمن ادبی شعرای انقلاب حسینی راه یافت. با ورود به این انجمن ادبی ذوق شعر در درون آذراوغلو بیش از پیش تقویت شد و وی بصورت رسمی و حرفه ای، سرودن شعرهای هجایی و اجتماعی را آغاز کرد.

بدلیل نبوغ وی در این امر و استعداد درخشان ایشان، اشعارش با اقبال عمومی مواجه شد و در سال ۱۳۶۴ به عضویت انجمن ادبی شعرای آل محمد اردبیل درآمد. همزمان با پیشرفت هنری و ادبی، در سال ۱۳۶۳ همسری برگزید که در اسفند ماه سال ۱۳۶۴ صاحب فرزند دختری شد که الآن فارغ التحصیل رشته روانشناسی بالینی از دانشگاه آزاد اردبیل میباشد. پس از هفت سال، دومین فرزند دختر وی در فروردین ماه سال ۱۳۷۱ به دنیا آمد و اکنون در آستانه ورود به دانشگاه میباشد.

آذراوغلو در سال ۱۳۶۹ با از دست دادن پدر مهربان و فداکارش که همیشه پشتیبان وی و مایه دلگرمی اش بوده، فصل دیگری از زندگی مشقت بارش را تجربه کرد که بعدها موجب پدید آمدن آثار فاخری گردید که با شنیدن آن روح و روان هر صاحب ذوقی صیقل می یابد که از آنجمله میتوان به شعر زیر که در رثای پدر سروده، اشاره کرد:

شادلیق کی گورمدی آتام دنیادا

گؤروم آخرتده روحی شاد اولسون

آزااد یاراندیسا، اسیر یاشادی

ایندی کی کؤچوبدی، قوی آزاد اولسون

جناب آقای آذراوغلو اینک، پس از سالها زندگی هنری، با کوله باری از تجربه ادبی، همچنان به فعالیت هنری اش ادامه میدهد و اکنون در واحد خدمات دانشگاه علوم پزشکی اردبیل مشغول خدمت میباشد.